کد مطلب:33471 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:194
[صفحه 39] رخ كشیده اند و اوصافی را با تناسب تام نسبت به آنچه بعدا خواهند گفت، ذكر كرده اند. در نامه ی حضرت به مالك اشتر نیز امیرالمومنین (ع) نامه را با این عبارت آغاز می كنند: از عبدالله- بنده ی خدا- به مالك اشتر. این تعبیر بسیار تامل انگیز است و در حقیقت تئوری سیاسی ایشان را بیان می كند كه همانا بندگی خداوند و بنا كردن سایر امور بر اساس آن است. امیر المومنین (ع) در این نامه از دریچه ی دیگری وارد شده و نامه را با این بیانات آغاز كرده اند كه من معترفم كه در برابر روزگار زمین خورده و رام هستم و در این همآوردی به پیروزی رقیب اقرار می كنم. فنای خود را می پذیرم و می دانم كه در خانه ی مردگان نشسته ام و فردا از این جا كوچ خواهم كرد. به تعبیر دیگر، حضرت با تذكار این اوصاف به فرزندشان یاد آور می شوند كه مهمترین وصف من در مقام یك نصیحت گو آن است كه یك انسانم و محكوم به احكام سرپیچی ناپذیر این جهان هستم. این وصف باید در چشم و ذهن تو كه طرف خطاب منی بخوبی بنشیند و سخنان مرا سخنان یك انسان آزموده و از كوره ی حوادث بیرون آمده بدان.
این تعبیرات از امیرالمومنین (ع) بسیار گویا و بسیار شنیدنی است. در حقیقت ایشان در اینجا بشر بودن و خاكی بودن خود را بیان كرده اند و به
صفحه 39.